समिपमै आउनचाहि, डर लाग्छ भन्यौ
अलिकति माया मनमा, तर लाग्छ भन्यौ ।
किन माया गर्नु कुनी ? यस्तो डराउनले
हैन हैन केवल तिम्रै, भर लाग्छ भन्यौ ।
अर्कै बाटो रोजौं न त, भन्नै नहुने भो
मलाइ मात्र “ईस!केको, कर लाग्छ” भन्यौ ।
के होला यो साथ भन्ने, तिम्रो साथ पाए
दुख पिर सबै पर, पर लाग्छ भन्यौ ।
भन्दै थियो कृष्णपक्ष,, एकै छिन बसौं
सुर्जे पनि साँझ आफ्नै, घर लाग्छ भन्यौ ।
I am Krishna Thapa, I am from Nepal and live in Israel. I love to write blogs on Art, Information and Technology. Thank you for stopping by, keep visiting.
समयको किताबमा बेहिसाब घटना, परिवेश र अनेकौँ मौसमहरू लेखिएका छन् । असङ्ख्य अस्तित्वहरू अटाएका छन् यहाँ । कथाको एउटा पात्रजस्तै मेरो अस्तित्वले ‘कृष्णपक्ष’ भन्ने नाम बोकेर हिँडेको छ । जसरी संसारका समस्त अवयवहरू भिन्न अस्तित्व बाँचेका छन्, त्यसरी नै ‘कृष्णपक्ष’ पनि एउटा पृथकता बाँचेको छ ।
मान्छे अनेक पात्र र अनेकौँ भूमिकाहरूमा बाँचेको हुन्छ । 'कान्छे' मभित्र बाँचेको एउटा पात्र हो, जो रङ्गसँग खेल्न मन पराउँछ । कुची र क्यानभास उसको आत्मा हो ।
एक दिन मैले उसलाई छातीभित्र कैद गरेँ र इजरायल उडेँ । बाध्यता र परिस्थिति वश 'कान्छे' लाई मैले धेरै चाहेको तर कम बाँच्न पाएको छु ।
थाहै भएन कतिखेर हराएँ मरुभूमिका श्रम शिविरहरूमा ? जसरी लाखौँ नेपाली युवा छाडी रहेछन् देश र पोखी रहेछन् पसिना खाडीका ताता बालुवाहरूमा ...
